PRZYJACIELE Olsztyńskiego Teatru Tańca

"PRZYJACIELE Olsztyńskiego Teatru Tańca" to cykl działań mających za zadanie tworzenie mikrospołeczeństwa zainteresowanego tematyką teatru tańca, adeptów sztuki teatru tańca, poprzez organizację cyklicznych spotkań autorskich, otwartych prób Olsztyńskiego Teatru Tańca, paneli dyskusyjnych, rozmów pospektaklowych, prezentacji kina tańca, wyjazdów na spektakle etc.

17 lutego 2020 - wyjazd na spektakl teatralno- taneczny “Bromance” do Iławskiego Centrum Kultury

17 lutego zorganizowaliśmy wyjazd dla przyjaciół Olsztyńskiego Teatru Tańca na spektakl teatralno- taneczny “Bromance” do Iławskiego Centrum Kultury.

Spektakl był współorganizowany przez Instytut Muzyki i Tańca w ramach Programu Scena dla Tańca 2020, którego celem jest m.in. budowanie publiczności spektakli tańca, umożliwienie szerokiej publiczności regularnego dostępu do programu prezentacji wydarzeń artystycznych z dziedziny Tańca czy budowanie repertuaru zespołów i artystów tańca dzięki możliwości długofalowego planowania prezentacji spektakli.

Autorami spektaklu są Michał Przybyła i Dominik Więcek- tancerze Polskiego Teatru Tańca.

O spektaklu:

Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie.
Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce.
Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych.
Zakazuje całowania przy powitaniu.
Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach.
Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i prywatnej.
Podobno to nie przystoi.

To niemęskie.

Wyobrażenie o spektaklu „Bromance” pojawiło się od zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa. Idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w "Not Gay. Sex between Straight White Man”.
Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu wariantów męskości, a co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i niewykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Szukamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.

W czasie procesu twórczego nad spektaklem wróciliśmy do naszych doświadczeń i wspomnień. Wypreparowaliśmy z pamięci, dyskursu, obserwacji materiał ruchowy związany z dotykiem, czułością, ale także przejawami emocjonalnej bliskości obecnymi pomiędzy mężczyznami w koleżeńskich relacjach. Zderzaliśmy ze sobą różne sceny, które pozwoliły nam przeprowadzić diagnozę nad męskimi sposobami kreowania bliskości emocjonalnej i intymności. Performerzy skupiają się na sytuacjach, w których w obawie przez wykluczeniem i przekroczeniem granic normatywności, mężczyźni wyrzekają się pewnych gestów i zachowań.